Voor en door de toekomst van Rotterdam. Dát is onze slogan. Maar wie is die toekomst dan precies? 4.500 kinderen deden mee aan de Zomercampus; dat zijn heel veel individuele toekomsten. Campus010 is met een paar van hen in gesprek gegaan om ze beter te leren kennen. Een van deze kinderen is Oumaima.

Oumaima weet al precies wat ze wil gaan worden later: “Kinderdokter of darmdokter, want ik heb zelf iets aan mijn darmen”. Oumaima is in Nederland geboren, maar wel opgegroeid in een Marokkaans gezin. Ze is thuis in twee culturen. Thuis leeft die Marokkaanse cultuur namelijk nog heel sterk. “Dat kun je zien aan dat we nog Arabisch spreken thuis. En we zijn moslim, natuurlijk. Ook kun je het zien aan de versieringen die we thuis hebben en de gerechten die wij bereiden”. Toch heeft Oumaima niet het gevoel dat ze in twee gescheiden werelden leeft. Hoe komt dat? “Ik ben hier sinds mijn geboorte aan gewend dus ik heb deze twee werelden geïntegreerd”.

Oumaima vindt het dan ook prima dat ze in Kralingen woont. “Ik vind het een leuke wijk. Ik zou echt niet weg willen. Zelfs Crooswijk is voor mij te ver. Ik ben hier namelijk opgegroeid. Ik ken hier m’n weg en weet er veel over”. Tegelijkertijd is Oumaima ook gek op Marokko. Als ze zich probeert voor te stellen hoe het zou zijn om terug te moeten naar Marokko, geeft Oumaima toe dat ze eigenlijk niet zou kunnen kiezen: “Zelf ben ik gewend aan de cultuur daar maar ik zou m’n vrienden heel erg gaan missen”. Maar gelukkig is het maar een gedachte-experiment: “Mijn ouders hebben hier een beter leven, dus het zal er echt niet van komen”.

Rotterdam is helemaal Oumaima’s stad. “Maar dan wel Kralingen, hè!” voegt ze er lachend aan toe. Een van de redenen waarom ze Rotterdam een gave stad vindt, is omdat er meerdere culturen zijn. “Stel dat ik de enige Marokkaanse in de klas zou zijn en alle andere kinderen Nederlands, dan zou ik me toch anders voelen. Ik wil van meerdere culturen dingen leren; niet alleen van Nederland of Marokko. Ik wil variëren”.

Meedoen aan activiteiten die in de wijk georganiseerd worden, is voor Oumaima belangrijk: “Ik deed Kungfu bij mijn neef, maar die is er mee gestopt, dus nu even niet. Aan Zomercampus010 heb ik wel meegedaan. Ik vond het erg leuk. Vooral omdat het in de coronatijd was. Zo heb ik tenminste iets te doen gehad tijdens de zomervakantie”.

Later wil Oumaima dus kinderarts of darmspecialist worden. “Ik had altijd al dat gevoel maar toen ik voor mijn eigen gezondheid in het ziekenhuis moest zijn, dacht ik: hier moet ik echt voor gaan”. En Rotterdam biedt Oumaima de juiste weg om die droom waar te maken: “Ik weet zelfs al waar ik wil werken: in het Maasstad Ziekenhuis. Daar hebben ze echt van alles”.