Ruim 5.000 Rotterdamse kinderen hebben afgelopen zomervakantie een onvergetelijke zomer beleefd bij Zomercampus010. Op 26 verschillende locaties door heel Rotterdam zijn de kinderen van het basisonderwijs aan de slag gegaan met het maken van een wijkkrant en hebben ze diverse workshops gevolgd op het gebied van sport, cultuur en natuur-milieueducatie. Maar hoe kijken de scholen eigenlijk aan tegen de Zomercampus? Wij gingen in gesprek met verschillende basisschooldirecteuren en docenten over het belang van Zomercampus010. 

Toen Kristel van Dalsum, directrice van basisschool De Bavokring, hoorde over Zomercampus010 was zij gelijk enthousiast. Zij vertelt: ‘Veel kinderen van onze school blijven tijdens de zomervakantie zes weken thuis en komen niet veel verder dan hun eigen buurt. Ik gun hen ook een fijne zomer. Heel vaak wordt er gedacht: zes weken zomervakantie is helemaal het einde. Maar wij zien ook de andere kant. Er zijn heel veel kinderen die juist helemaal niet uitkijken naar die zomervakantie en eigenlijk liever naar school gaan. Dus het feit dat kinderen nu de kans krijgen om leuke activiteiten te doen in de vakantie en ook nog iets bijleren vind ik echt fantastisch. Dit is iets wat wij als school willen omarmen.’

Ook George Leuver, directeur van De Agnesschool vindt het als school belangrijk om mee te werken aan Zomercampus010. ‘Ik vind het een heel goed initiatief omdat kinderen zich op deze manier kunnen ontplooien en dan vooral in de brede ontwikkeling. Bijvoorbeeld door in bomen te klimmen, spelletjes te doen, schilderles te krijgen of muziek te maken. Kinderen komen in contact met activiteiten waar ze anders niet zo snel mee in contact zouden komen. Het is dus een verbreding van hun horizon’, aldus George Leuver. 

Leerdip
George Leuver merkt niet alleen door de hoeveelheid aanmeldingen dat er behoefte is aan zoiets als de Zomercampus maar ook door de ‘leerdip’ die ieder jaar ontstaat tijdens de zomervakantie. George legt uit: ‘Als je zes weken lang geen onderwijs hebt gehad en je moet dan ineens weer gaan lezen, bijvoorbeeld in groep 4 nadat je net een paar zinnetjes kan lezen, dan moet je weer heel veel herhalen. Dan is het fijn dat ze tijdens de Zomercampus toch een periode iets hebben kunnen doen om het bij te houden.’

Door de coronacrisis hebben scholieren veel onderwijs gemist, toch vindt Kristel van Dalsum het te kort door de bocht om te praten over een corona-achterstand. ‘Bij een aantal kinderen op onze school is sprake van een achterstand. Of deze nou door corona komt of een andere oorzaak heeft, de achterstand is er. En zes weken vakantie helpt daar niet bij.’ Kristel vertelt verder over het belang van een leuke en leerzame zomer voor deze kinderen. ‘Ikzelf volg Zomercampus010 natuurlijk op social media. Wanneer je de foto’s voorbij ziet komen zullen heel veel mensen denken: oh dat ziet er leuk uit! Maar wij zien ook het verhaal achter de foto. Wij weten wat de situatie is van bepaalde kinderen. Wij weten wat ze hebben en wat ze vooral niet hebben. Als je dan ziet dat ze met zoveel plezier bij de Zomercampus zitten en weer twee weken eventjes helemaal kind mogen zijn, dan weet je gewoon: hier doe je het voor. De meerwaarde op de lange termijn is moeilijk uit te leggen als je kinderen niet kent. Maar ik zie welke impact het heeft en dat is heel fijn.’

Spelenderwijs leren
Tijdens Zomercampus010 leren kinderen uit het basisonderwijs op een speelse en niet-schoolse manier, zo zijn zij aan de slag gegaan met het maken van een eigen wijkkrant. Luke Hendriks, meester van groep 4 op Basisschool ’t Landje, gaf les tijdens de Zomercampus in periode 1 en 2. Het maken van een krant was volgens hem een haalbare onderwijsmethode. Hij legt uit: ‘Iedere dag aan de slag gaan met rekenen en spelling houd je niet twee weken lang vol, het blijft toch zomervakantie. Bij deze lessen lag de focus vooral op de Nederlandse taal, schrijven en tekenen. De kinderen mochten ervoor kiezen om voor de krant een interview te doen, een quiz te maken, een artikel te schrijven, een stripverhaal te tekenen of een tekening te maken.’ Het viel Luke op dat het overgrote deel ervoor koos om een tekening te maken. ‘Ook hierbij gaat er een heel denkproces aan vooraf. Het is een goede manier waarop kinderen zich kunnen uiten.’

Directrice van De Koningin Wilhelminaschool, Sibel Taslicukur, is erg positief over deze manier van onderwijs. ‘Ik ben blij dat de kinderen tijdens de zomer spelenderwijs leren. Kinderen leren door te doen en het is ook nog eens heel leuk. Juist plezier maken en het samen doen vinden wij als school heel belangrijk. Leren gebeurt altijd en overal, daar is Zomercampus010 een perfect voorbeeld van. De activiteiten op het gebied van sport, spel en cultuur dragen bij aan de ontwikkeling van de kinderen; samenwerken, overleggen, dingen uitpraten en aanpassen komen allemaal aan bod’, aldus Sibel Taslicukur. Ook George Leuver is enthousiast over het maken van de wijkkrant. ‘Het is een geweldige manier om te leren. De kinderen zijn bezig met verhaaltjes schrijven en tekeningen maken vanuit wereldoriëntatie gedachte, dat is hartstikke goed voor de ontwikkeling. En als de krant dan ook nog eens wordt uitgegeven geeft dat ook weer zelfvertrouwen.’ 

Naast een plek om te leren is Zomercampus010 ook een plek om contact te leggen met andere kinderen. Meester Luke geeft aan dat hij het erg bijzonder vond om te zien hoe snel er groepsvorming plaatsvond binnen die twee weken. ‘Al snel zag ik hoe bepaalde kinderen naar elkaar toe trokken. De jongere kinderen trokken zich bijvoorbeeld op aan de oudere kinderen en de oudere kinderen vonden het echt heel leuk om hen te helpen. Kinderen die elkaar op dag één nog totaal niet kenden, zijn na de eerste week al met elkaar in het weekend gaan spelen of met de ouders naar de Kralingse Plas gegaan. Dan denk ik: zo makkelijk is het, zo makkelijk is het om vrienden te maken en bij elkaar te komen. De verbroedering wanneer kinderen erachter komen dat ze bij elkaar in de straat wonen is mooi om te zien.’ 

Zomercampus 2.0
Alle drie de directeuren zien een vervolg van Zomercampus010 zeker zitten. Kristel vertelt: ‘Als je het over kansengelijkheid hebt dan vind ik Zomercampus010 een fantastisch voorbeeld. Ik hoop heel erg dat dit een vervolg krijgt. Dit zou een terugkerend iets moeten zijn waarbij de kinderen weten dat er ieder jaar weer een zomercampus is waar ze zich voor kunnen aanmelden. Als gemeente met een onderwijsbeleid met de naam ‘Gelijke kansen voor elk talent’, kun je haast niet ontkennen dat dit een fantastisch initiatief is.’ 

Naast de positiviteit over de Zomercampus zijn de drie directeuren wel van mening dat dit project zich in het vervolg nog kan verbeteren. Als er meer tijd is voor de organisatie kunnen scholen zich nog meer medeverantwoordelijk voelen voor de Zomercampus. De directrice van de Bavokring vertelt: ‘Ik hoop dat Zomercampus010 alle leerpunten van dit jaar mee kan nemen in een 2.0- versie. Wij zijn als school kritisch geweest naar de organisatie. Maar toen ik eenmaal ging kijken hadden de kinderen het zo erg naar hun zin. De kinderen hadden de tijd van hun leven en dat is uiteindelijk ook waar je het voor doet.  

Enthousiaste ouders en leerlingen
Wat Kristel verraste is dat heel veel ouders super enthousiast waren over de Zomercampus en met heel weinig informatie toch besloten om hun kind aan te melden. ‘Binnen een dag hadden we 100 aanmeldingen. Als school hebben wij namelijk gezegd: Dit wil je niet missen, hier moet je bij zijn! Dit laat zien dat de betrokkenheid van de school bijdraagt aan de aanmeldingen.’ 

Ook Sibel geeft aan dat het voor Zomercampus010 belangrijk is om vertrouwen te winnen bij de scholen en ouders. ‘Na de ervaring van dit jaar kan Zomercampus010 ervoor zorgen dat er volgend jaar nog veel meer kinderen mee kunnen doen. Ik ben tijdens de Zomercampus zelf ook langs geweest bij de leerlingen van mijn school op locatie Excelsior. De sfeer die er hing was zo goed! In de stad en op het schoolplein kwam ik kinderen tegen en die waren allemaal heel enthousiast over de Zomercampus. Het was dus zeker de moeite waard om veel tijd en energie te steken in het werven van de leerlingen.’